Vanuit Chinees perspectief

Bij een Chinese vechtsport term zoals Kung Fu denkt men al snel aan vernuftige vechtsport technieken en de prestige van de zwarte band. De focus van dergelijke martial arts ligt in het westen meer op prestige en techniek maar waar het nu eigenlijk echt om draait in Chinese vechtsport is het behalen van de hoogste levels in zelfontwikkeling.

Kung Fu wat betekent dit nu echt?

Bij de term Kung Fu wordt er direct aan vechtsport gedacht terwijl Kung Fu meer verwijst naar de wijze waarop de uiterste beheersing van een aktiviteit wordt behaald door jarenlange training van lichaam en geestelijke gesteldheid. Kung Fu staat voor de hoge vaardigheid of wel grote concentratie en toewijding waarmee je een aktiviteit beoefend. Door intensieve training op het hoogste niveau word je een meester in zelfbeheersing en discipline, vooral als je kiest voor de juiste kleding. Ondersteuning van aim’n kleding bijvoorbeeld. De lichtgewicht materialen lenen zich uitermate goed voor diverse aktiviteiten zoals Chinese vechtsport dus het is aan te raden een kijkje te nemen op de site van aim’n om jouw intensieve training verder te ondersteunen. Wanneer we naar het begrip Kung Fu kijken dan beslaat dit een veel breder terrein dan vechtsport alleen wanneer je het hebt over Kung Fu.

Wushu de Chinese krijgskunst

Wushu kan je Chinese krijgskunst noemen omdat Wushu dit letterlijk krijgskunst betekent in het Chinees. De westerse benadering kan zorgen voor de nadruk op techniek en prestatie, maar waarom experts een hoog aanzien ontvangen is door het behalen van bovengemiddelde persoonlijke ontwikkeling. De hoge mate van zelfsbeheersing en intensieve training deze meesters ondergaan om dit niveau van zelfontwikkeling te bereiken zijn weer terug te herleiden naar de oorsprong van Kung Fu. De ware beloning voor hun harde werk vertaalde zich in mentale, fysieke en ook spirituele groei en niet zo zeer het behalen van volgende levels of zwarte banden.

Feng Shui is een eeuwenoude Chinese filosofie. In de interieurinrichting wordt van de leer van Feng Shui gebruik gemaakt om rust te creëren, met aandacht voor de balans tussen de tegenpolen yin en yang. De theorieën zijn erop gericht de energiestromen te reguleren en op een positieve manier te beïnvloeden. De slaapkamer is bij uitstek de ruimte in huis waar je tijd doorbrengt om rust te vinden en nieuwe energie op te doen. Daarom wordt Feng Shui vaak toegepast bij het inrichten van een mooie en rustgevende slaapkamer waarin je elke ochtend met hernieuwde krachten wakker wordt.

Rust en ruimte

Belangrijk voor rust in je slaapkamer en in je hoofd is een opgeruimd geheel. Haal overbodige spullen weg en zorg voor eenheid. Kies met zorg meubels die een functie hebben. Symmetrie in de vorm van dezelfde nachtkastjes en lampen aan weerszijden van het bed zal volgens de leer van Feng Shui de energiestromen een vrije doorgang geven. Om deze reden laat je ook de ruimte onder je bed vrij.

Kies speciale kleuren

Volgens de filosofie van Feng Shui kun je met kleur de energie toevoegen waar je behoefte aan hebt. Denk daarom goed na welke kleuren je kiest voor je muren en raambekleding. Een perfecte manier om een op jou afgestemde energiebalans te creëren is het kiezen van een mooi dekbedovertrek in precies de goede kleur. Pastelkleuren zorgen voor kalmte en een vredig gevoel en aardse kleuren dragen bij aan stabiliteit. Ben je op zoek naar een heldere en scherpe energie, kies dan voor grijs- en wittinten.

De plaats van je bed

Als je Feng Shui toepast is het belangrijk goed na te denken over de plaats van je meubels. Je wilt energiestromen op geen enkele manier belemmeren om zoveel mogelijk van de principes van deze filosofie te profiteren. De plek van je bed is dan ook heel belangrijk: zorg er altijd voor dat dit in het midden van een muur staat en dat je vanuit je bed de deur kunt zien. Eén aandachtspunt: je bed mag niet recht tegenover de deur staan. Gebruik eventueel een spiegel om toch de deur te kunnen zien.

Nieuwe energie

Koop bij voorkeur nieuw beddengoed en matrassen. Volgens de Feng Shui-filosofie wordt hierin veel energie opgeslagen, omdat we veel uren in bed doorbrengen. Eventuele negatieve energie is zelfs met een nieuwe inrichting moeilijk kwijt te raken. Voor een frisse start met hernieuwde energie is nieuw beddengoed volgens Feng Shui dan ook een vereiste.

Al eeuwenlang doen mensen moeite om van hun woning een mooie en comfortabele plek te maken. Ook in het interieur veranderen modetrends met de jaren. Toch zijn er klassiekers die in de loop van de tijd hun waarde hebben bewezen en ook vandaag de dag veelvuldig worden aangeschaft. Eén van de artikelen die mensen al heel lang gebruiken in hun interieur is het vloerkleed. Niet alleen ter verfraaiing van hun woonruimte, maar ook om praktische redenen schaffen mensen vaak één of meer tapijten aan. Eén van de gebieden waar eeuwen geleden al vloerkleden werden gebruikt is China. Samen met de Maya´s in Midden-Amerika en de oude Egyptenaren kunnen de Chinezen beschouwd worden als de bedenkers van het tapijt.

Van praktisch naar luxe

De allereerste tapijten hadden enkel een praktisch doel. Ze boden warmte in koude perioden en vervingen de dierenhuiden die men tot dan toe gebruikte. Het uiterlijk van deze kleden was onbelangrijk. Aan versieringen in de vorm van patronen en kleuren werd nog geen aandacht besteed. Pas later, ongeveer tweeduizend jaar geleden, werden tapijten niet langer alleen om praktische redenen gemaakt, maar ook ter decoratie en als symbool van welvaart. Ten tijde van de Chinese keizerlijke dynastieën werden tapijten veelvuldig gebruikt in de paleizen en bijgebouwen die behoorden tot de keizerlijke hoven.

Kunstig geknoopt

Langzamerhand veranderde dus de functie van Chinese vloerkleden. Van praktische gebruiksvoorwerpen werden ze steeds vaker luxeartikelen en zelfs uitingen van kunst. Door nieuwe knooptechnieken en materialen konden de makers van vloerkleden allerlei patronen toepassen en met verschillende kleuren werken. Populair waren de bekende patronen die ook gebruikt werden door de handwerklieden die zijden doeken en Chinees porselein beschilderden. Daarnaast dienden het boeddhisme en taoïsme als bron van inspiratie voor het verwerken van religieuze symbolen in de tapijten. Ook de bekende Chinese draak werd vaak op een kunstige manier in de vloerkleden verwerkt.

Van het oosten naar Europa

Pas veel later werd het gebruik van een vloerkleed om je interieur te verfraaien ook in Europese landen bekend. In eerste instantie groeide de kennis over andere landen en hun typische producten door de kruistochten in de Middeleeuwen. Later zorgde de toenemende handel ervoor dat ook deze tot dan toe onbekende tapijten over de gehele wereld verspreid werden. Tot de negentiende eeuw werden vloerkleden in Europa beschouwd als luxeproducten. Ze waren kostbaar omdat ze uit verre landen als China werden geïmporteerd en men vond ze te mooi om ze op de vloer te leggen. Dat veranderde op het moment dat ook Europese landen tapijten gingen vervaardigen. Zo werd het vloerkleed in al zijn kleuren, dessins en uitvoeringen ook hier een populaire toevoeging aan het interieur.

Macau is een toeristisch paradijs en de enige stad in China waar casino’s gedoogd worden. De extreem luxe gokpaleizen hier zijn dan ook verantwoordelijk voor meer dan 50 procent van alle omzet in de stad. Als je op vakantie gaat naar Macau doe je dat voor de luxe hotels, fantastische restaurants, het spannende nachtleven en om de Chinese cultuur beter te leren kennen – maar je moet er óók minstens één casino meepakken. Wat is belangrijk om te weten?

1. Kies een casino voor westerlingen uit

Met meer dan honderd gokbedrijven is de keuze reuze in Macau. Lang niet alle casino’s in de stad bieden dezelfde voorzieningen en sommige gelegenheden worden vooral bezocht door Chinese zakenlui. De casino’s bij grote resorts zoals Galaxy Macau, City of Dreams en The Venetian Macao richten zich speciaal op Westerse toeristen. De medewerkers spreken hier Engels, zodat je niet eerst Chinees hoeft te leren. Ook vind je hier behapbare inzetlimieten en casinospellen waarvan je de regels enigszins begrijpt, zoals roulette, blackjack en poker. Daar ga je je waarschijnlijk beter thuis voelen dan bij een casino dat bedoeld is voor de binnenlandse markt.

2. Kom gekleed in stijl

De casino’s van Macau zijn weelderig ingericht met marmer, goud en kristal en willen hun uitstraling graag op peil houden. Daarom geldt er voor bezoekers een dresscode die minstens ‘casual chic’ of strenger is. Als toerist doe je er goed aan om voor je reis modieuze kleding van NA-KD te bestellen, zodat je niet aan de deur geweigerd wordt. Dames kunnen hier een net truitje of een blazer kopen en die boven een lange broek of rok dragen. Hoe warm het ook kan worden in Macau, personen in badkleding en op sandalen zijn niet welkom bij de casino’s. Lage leren schoenen of nette sneakers zijn acceptabel als schoeisel.

3. Ga voor VIP-service

Met de juiste aanbevelingen voor Macause casino’s vind je snel een gelegenheid waar een vipbehandeling betaalbaar is. En een Macaus VIP-arrangement levert aangename privileges op. Van persoonlijke ondersteuning door een VIP-manager tot de beste dranken en cocktails: als VIP-speler ontbreekt het je aan niets. Je kan bovendien toegang krijgen tot exclusieve delen van het casino waar met hogere inzetten wordt gespeeld, waar exclusieve bonussen beschikbaar zijn en waar je elke gewenste vorm van service maar een vingerknip van je verwijderd is. Een avond als VIP spelen maakt je casinobezoek in deze stad tot een onvergetelijke ervaring.

4. Boek een verblijf bij een casinoresort

De meeste casino’s in Macau bevinden zich in de toeristische wijk Cotai, en zijn goed bereikbaar via shuttlebussen en met de taxi. Ben je van plan om elke dag te gaan spelen voor geld? Dan is het de moeite waard om een suite te boeken bij een resort met zijn eigen inpandige casino. Daar verblijf je in luxe in het kloppende hart van Macau, met de beste clubs, attracties en eetgelegenheden op loopafstand. En om een gokje te wagen aan de poker- of roulettetafel hoef je alleen maar de lift te nemen. Zo haal je de meeste waarde uit je vakantie aan deze toeristische metropool in het Verre Oosten.

De Chinese taal wordt ontzettend veel gesproken, misschien wel meer dan welke andere taal ook. Maar spreekt iedereen die Chinees spreekt dezelfde taal of zit er ook verschil tussen? Eigenlijk is het Mandarijn de Chinese taal die het meest gebruikt wordt. Het is daarom ook de Chinese standaardtaal. Maar het overgrote deel van de Chinezen spreekt een variant van het Mandarijn als moedertaal.

Het Mandarijn

Het Mandarijn wordt gebruikt bij alle officiële kanalen en op alle niveaus, zowel in de rechtsspraak, bij bestuurlijke functies en in de rechtbank. Ook in de media en in het onderwijs is de standaard taal die gebruikt wordt het Mandarijn. Andere Chinese talen welke veel gebruikt worden in China zijn: het Kantonees, het Hakka en het Hokkien. Daarnaast zijn er buiten de Chinese talen nog de talen van de etnische minderheden, zoals het Oeigoers en het Tibetaans. Tibetaans is nog enigszins verwant aan het Chinees.

Verschillende betekenissen

Al met al maakt dit het allemaal een stuk ingewikkelder wanneer je naar China gaat en de taal wilt spreken. Ook in het Mandarijn is niet alles wat het lijkt. De lettergrepen van het Chinees lijken dan wel relatief simpel in elkaar te zitten, maar ook op iedere lettergreep zit een andere toon. Als je deze toon verkeerd uitspreekt, krijgt het woord een totaal andere betekenis. Dit is precies het tegenovergestelde van iets dat meerdere benamingen heeft. Zoals CRM betekenis en benamingen. CRM staat voor Customer Relationship Management, maar het wordt ook wel Klantrelatiebeheer, CRM-tool of CRM-systeem genoemd. Maar eigenlijk is het in alle gevallen wel duidelijk dat het gaat om een systeem wat het voor bedrijven makkelijk maakt betere klantrelaties op te bouwen en te beheren.

De juiste toon

In het Chinees is het veel lastiger. Neem als voorbeeld de lettergreep ‘wang’. In het Mandarijn kun je dit op vier verschillende manieren uitspreken en iedere keer heeft wang dan een andere betekenis, namelijk: samenklonteren, koning, vergeten of het (zoals in: ik heb het net gezegd). Het mag duidelijk zijn dat de juiste toon gebruiken in het Mandarijn dus erg belangrijk is.

De Chinese cultuur is heel anders dan onze Westerse cultuur. En ook de feesten die men in China viert verschillen nogal van de onze. Van het Lantaarnfeest en het Drakenbootfeest hebben de meeste mensen nog nooit gehoord, en ook het Chongyangfestival, het Qingmingfestival en het Qixifeest, ook wel Eksterfestival genoemd, zijn in Nederland en België vrijwel onbekend. Ook kent de Chinese kalender jaarlijks een kinderdag, enkele jongerendagen, lerarendagen en zelfs legerdagen.

Chinese koffie met felgekleurd gebak

Elk jaar op 1 oktober wordt de Nationale Feestdag van Volksrepubliek China gevierd. Op deze dag reizen de meeste Chinezen naar hun families om de feestelijkheden gezamenlijk te vieren onder het genot van heerlijke Chinese koffie – waaraan vaak gember, suiker en room toegevoegd wordt – met bijvoorbeeld sesam-meloenkoeken en gebak in vrolijke kleuren, zoals regenbooggebak.

Ook in Nederland zijn er geweldige regenboogtaarten en ander gekleurd gebak te verkrijgen: bij https://www.jeeigentaart.nl/ is het aanbod van taart en gebak zeer groot en bovendien gevarieerd. Vooral kinderen zijn dol op felle kleuren en vinden gekleurde taarten vaak nóg lekkerder dan ‘gewone’ taarten. Ook in China houdt men van felle kleuren. Vooral de kleur rood is populair in de Chinese cultuur. Niet alleen vanwege het communisme: deze kleur staat namelijk voor geluk.

Het Lentefestival

Het Chinese Nieuwjaarsfeest, dat dit jaar op 12 februari begint, wordt ook wel Lentefeest genoemd. Het feest duurt maar liefst vijftien dagen. Ook dit feest wordt met familie en vrienden gevierd, waarbij gezamenlijk heerlijke Chinese gerechten worden genuttigd, thuis of in een Chinees restaurant. Ook wordt er gedurende deze dagen regelmatig koffie met heerlijk gebak geserveerd. Traditioneel worden er tijdens het Lentefeest optochten gehouden: de drakendans wordt uitgevoerd om boze geesten weg te jagen, en de leeuwendans wordt opgevoerd om geluk en voorspoed te bekrachtigen. Het Chinese Nieuwjaarsfeest wordt afgesloten met het Yuanziaofeest, het Lantaarnfeest, dat gevierd wordt met talrijke lampionnen die buiten worden opgehangen.

Het Midherfstfestival

Precies een half jaar later – op de vijftiende dag van de achtste maand van de Chinese kalender – wordt het Chinees Maanfestival gehouden. Dit is een eeuwenoud feest dat stamt uit de tijd van de Zhou-dynastie, die het Chinese Rijk regeerde vanaf de 10e eeuw tot ongeveer de 4e eeuw voor Chr. Zoals de naam al doet vermoeden staat de maan centraal tijdens het Midherfstfestival: er wordt wierook gebrand voor de maangodin en er wordt volop ‘maancake’ gegeten. Dit Chinees gebak is helaas moeilijk te verkrijgen in Nederland en België, maar een heuse ‘maantaart’ is een heerlijk alternatief! Ook gedurende dit feest worden lampionnen opgehangen en drakendansen opgevoerd.

In 1912 werd de Republiek China gesticht nadat de twaalfde keizer van de Qing-dynastie van de troon verdreven werd tijdens de Xinhai Revolutie. Sun Yat-sen (1866-1925) werd in datzelfde jaar benoemd tot president van de (voorlopige) republiek.

De Chinese Revolutie

De Republiek China werd ingeleid door de Xinhai Revolutie, die duurde van oktober 1911 tot in februari 1912. De naam Xinhai verwijst naar het Chinese jaar Xinhai (1911). In de jaren die vooraf gingen aan de revolutie was er sprake van grote maatschappelijke onvrede: de heerschappij van de Qing-dynastie werd niet langer geduld. Met de intentie om de Qing-dynastie omver te werpen werd in 1905 in het geheim de Tongmenghui – een ondergrondse verzetsgroep – opgericht door Sun Yat-sen en Song Jiaoren (1882-1913). Er werd wereldwijd geld ingezameld om een revolutie te kunnen bewerkstelligen. De opzet slaagde gedurende de Xinhai Revolutie, waarna de (voorlopige) Republiek China uitgeroepen werd.

Nationalistisch China

Tijdens de revolutie werd de Chinees Nationalistische Partij – de Kuomintang (KMT) – gevormd. Deze partij kan in feite beschouwd worden als een voortzetting van de Tongmenghui. Omdat er ten tijde van de Qing-dynastie sprake was van ongelijkheid onder de Chinese bevolking, stelde Sun Yat-sen – leider van de KMT – de ‘san-min-doctrine’ samen, een nationalistische ideologie die de grondslag vormde voor de KMT. De doctrine behelst ‘de drie principes van het volk’: democratie, volkswelvaart en nationalisme. Het laatste principe hield in dat iedereen die in China woonde dezelfde rechten genoot en gelijke kansen kreeg geboden. Er werd dus getracht gelijkheid onder de Chinese bevolking te realiseren.

Het Nationale Revolutionaire Leger

Omdat verschillende gebieden in China nog steeds onder het bewind waren van krijgsheren, richtte de KMT in 1925 met behulp van de toenmalige Sovjet-Unie een eigen leger op: het Nationale Revolutionaire Leger (NRL). De intentie was om China te verenigen. De Sovjet-Unie stelde echter wel een voorwaarde: de KMT moest bereid zijn om leden van de Communistische Partij van China (CPC) op te nemen in de partij. Sun Yat-sen ging daarmee akkoord. Het Revolutionaire Leger werd geleid door opperbevelhebber Chiang Kai-shek (1887-1975), die na een training in de Sovjet-Unie fel gekant was tegen het communisme en het Chinees nationalisme begon te propageren.

De gezamenlijke strijd tegen Japan

Na de dood van Sun Yat-sen in 1925 kreeg Chiang Kai-shek het steeds meer voor het zeggen binnen de KMT. Drie jaar later – in 1928 – waren de krijgsheren eindelijk van het toneel verdwenen en was China in zekere zin verenigd. Chiang Kai-shek werd aansluitend zowel leider van de KMT als regeringsleider. In 1931 viel Japan Noord-China binnen, waarop de KMT genoodzaakt was met de CPC een nationaal front te vormen om de Japanners te bestrijden. Deze oorlog duurde tot 1945.

De Chinese Burgeroorlog

In 1943 werd Chiang Kai-shek president van de Republiek China. De verstandhouding tussen de CPC en de KMT was inmiddels verslechterd en in 1945 brak de Chinese Burgeroorlog uit. Omdat het communistische Rode Leger onder leiding van Mao Zedong kon rekenen op hulp vanuit de Sovjet-Unie, kregen de communisten tenslotte de macht in handen. In 1949 werd de Volksrepubliek China uitgeroepen en werd de KMT verdreven naar Taiwan.

Na de dood van Mao Zedong, de grondlegger van de Volksrepubliek China, nam Deng Xiaoping (1904-1997) in 1978 de leiding over. Hij heeft het land geregeerd tot in 1989.

De Culturele Revolutie

Tijdens het communistische bewind onder Mao Zedong (1893-1976) – leider van de Communistische Partij van China (CPC) – werd in 1966 ‘De Grote Proletarische Culturele Revolutie’ gestart. Het beleid van Mao Zedong was erop gericht om alles wat niet-communistisch was te elimineren: zo werd er op radicale wijze met oude Chinese tradities gebroken en werd het historisch erfgoed zonder pardon gesloopt. De Culturele Revolutie ging gepaard met talloze executies, onteigeningen, martelingen en zogeheten vechtbijeenkomsten. Alles leek plaats te moeten maken voor de aanbidding van Mao Zedong. De revolutionaire operatie heeft tien jaar geduurd – tot de dood van Mao Zedong in 1976.

Wie was Deng Xiaoping?

Deng Xiaoping werd reeds in de jaren twintig lid van de CPC. Enkele jaren later leidde hij een communistische opstand beweging tegen het nationalistische bewind van de KMT. Toen in 1949 de Volksrepubliek China werd gesticht, kreeg Deng Xiaoping steeds meer macht binnen de CPC. Hij was dan ook de bereidwillige compagnon van Mao Zedong. Toen Deng Xiaoping in de jaren vijftig ook ging samenwerken met Liu Shaoqi (1898-1969), de toenmalige president van de Chinese Volksrepubliek, werd hij tijdens de Culturele Revolutie buitenspel gezet door Mao Zedong. Twee jaar na diens dood nam Deng Xiaoping het communistisch bewind over.

Economische hervormingen

Het communistische beleid van Deng Xiaoping was echter gematigder dan dat van Mao Zedong. Als vicepremier en leider van de Volksrepubliek China bedreef hij een nieuw soort politiek: de zogenaamde opendeurpolitiek die gepaard ging met economische hervormingen in het binnenland, en waarbij het buitenland werd uitgenodigd tot het drijven van handel met China. Het beleid van Deng Xiaoping was zowel kapitalistisch als socialistisch van aard, en wordt tegenwoordig ook wel ‘marktsocialisme’ genoemd.

China en wereldhandel

Om handel te kunnen drijven met het buitenland was het noodzakelijk om goede banden te smeden met de leiders van andere mogendheden. Deng Xiaoping was echter een pragmatisch bewindvoerder en onderhield goede betrekkingen met zowel de Sovjet-Unie als de Verenigde Staten. China wist zich in de loop der jaren te ontpoppen tot een economische mogendheid. In 1989 besloot Deng Xiaoping zijn politieke functie neer te leggen. Jiang Zemin (1926) werd benoemd tot zijn opvolger.

De oudste geschiedenis van China wordt gekenmerkt door de verschillende dynastieën die het land eeuwenlang hebben geregeerd. Dankzij archeologische onderzoeken en analyses is men in staat geweest om het Chinese verleden te reconstrueren.

Shang-dynastie

Er wordt verondersteld dat de allereerste dynastie – de Shang-dynastie – het land zou hebben geregeerd in de periode 1750-1122 voor onze jaartelling. Archeologische onderzoeken die in de 20e eeuw verricht werden, hebben interessante gegevens over deze periode boven tafel weten te krijgen. De Shang-staat zou zich voornamelijk hebben bevonden langs de Gele Rivier, waar vele archeologische vondsten zijn gedaan die naar deze periode verwijzen. De Shang-samenleving werd gevormd door Shang-vorsten, heersers die ondergeschikt waren aan de vorsten, en landarbeiders die het zware werk verrichtten voor de elite.

Zhou-dynastie

Vanaf de 10e eeuw voor Chr. nam de Zhou-dynastie het bewind over in China. Er werd een nieuw stelsel geïntroduceerd, wat veel gelijkenis vertoont met het feodalisme. De regeringsvorm van de Zhou-staat was die van een feodale monarchie, waarbij de koning als leenheer optrad. Ook ontstond in deze periode het Chinese karakterschrift: dit zegelschrift is op diverse bronzen voorwerpen uit die tijd aangetroffen. In de loop der eeuwen werd het gezag van de koninklijke familie steeds verder ondermijnd doordat leenmannen zelf staten gingen stichten. Kortom, het Zhou-rijk begon geleidelijk af te brokkelen en het land werd geteisterd door oorlogen. In de 4e eeuw voor Chr. nam de macht van de staat Qin steeds verder toe.

Qin-dynastie

In 221 voor Chr. kwam de Qin-dynastie aan de macht en werd er een groot keizerrijk gesticht. Het nieuwe Qin-rijk kende een stevige machtsstructuur en werd door middel van strenge regels en straffen onder controle gehouden. Boeren werden onderdrukt en grote volksopstanden waren het gevolg. De Qin-dynastie was dan ook geen lang leven beschoren en verdween in 207 voor Chr. weer van het toneel om plaats te maken voor de Han-dynastie.

Taal is nauw verbonden met de geschiedenis en de cultuur waartoe zij behoort. Dat geldt ook voor de Chinese taal, die al eeuwenoud is. Om de Chinese cultuur beter te begrijpen is kennis van de Chinese taal daarom zinvol. Tegenwoordig bestaan er genoeg mogelijkheden om de Chinese taal – het Standaardmandarijn – te leren, bijvoorbeeld aan een van de Nederlandse Volksuniversiteiten.

Standaardtaal

Omdat de Chinese taal uit meerdere streektalen bestaat, heeft de Chinese overheid er in de 20e eeuw voor gekozen om het Chinese dialect van Peking, het zogenaamde Peking-Mandarijn, tot officiële standaardtaal uit te roepen. Een dergelijk besluit was het logische gevolg van de politieke en sociale hervormingen die in de vorige eeuw in China hebben plaatsgevonden. Het Standaardmandarijn wordt tegenwoordig op vrijwel alle Chinese scholen onderwezen.

Tonen en karakters

Het traditionele Chinese schrift bestaat uit pictogrammen, en kent een groot aantal karakters in plaats van letters. De officiële standaardtaal beschikt echter over sterk vereenvoudigde karakters. Bovendien is de Chinese taal een toontaal. Het Standaardmandarijn kent vier lexicale grondtonen. Lexicaal wil zeggen dat de betekenis van het gesproken woord afgeleid kan worden uit de toon die men hanteert bij het uitspreken ervan. Met andere woorden, de toon bepaalt de betekenis van het uitgesproken woord.